Bir Meçhul'ün Güncesinden Notlar..! - VI

özenle katlanmış,
sararmış bir yaprağı çıkararak koynundan
okuduğu satırları
defterine karaladı meçhul

“gidişin değil,
bir umutla dönüşünü beklemek öldürecek beni”
diye yazıyordu satırlarda.

“neden bir umut? ” diye sormadı
biliyordu,
geri gelecekmiş gibi
vedasız, gittiğini biliyordu çünkü...

iki damla yaş
süzülerek gözlerinden
kaleminin ucuna çöreklendi.

“oysa gözümden damlayan bir izdi suya; yalnızlığım.
kimseler bilmezdi ” diyerek
karaladı yazdıklarının üstünü

uykusuzluğum,
her gece tırmanırdı kara yorgunluk yamaçlarına da
kimseler görmezdi...

umut dağının zirvesinde
ismini haykırırdım!
sesim, sesinin yankılarından dönerdi,
sen dahil
kimseler duymazdı

sevgi denizinde,
suya olan susuzluğum gibiydin sen!
çorak topraklar gibi kavrulmuş yüreğim
can çekişirdi.. sen diye..

nerdesin? can..!
nerdesin?
demez

“yalnızlığımın şefkatli kollarına sığınarak,
sabahı beklerdim...”

diye
bir not düşerken meçhul..

gün ağarmak üzereydi…