Bir Meçhul'ün Güncesinden Notlar..! - IV

Kimse sormadı ama
Ben yinede söyleyeyim,
Olurda ardımdan bir soran olur belki...

“Az önceydi,
Şimdi gitti...”
denilen bir hayat gibi
gizledim bende ne varsa.

Kimseler bilmiyor
Yaşamış
yada ölmüş olduğumu benden başka.

Oysa bir sevdadır bende yaşamak!

Dedim ya;
Gizledim,
kimse bilmiyor bende olanı

Bilsinler de istemedim...

Bir çocuk gibi üzgün
ve mahzun değil,
başım dik
ve gözlerim açık karşıladım ben
yenilgileri,

Hayatın bana bir armağanıdır diyerek...

Ama yinede kimse bilmedi
Bilmeyecek...

Üstelik
bir yerlerden çiçek derlemektense
kendi bahçemi yarattım
kendi ellerimle topladım onları bir bir...

“bir eli tutmakla
bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrendiğimde”

ruhumu taçlandırmak için,

yani ben,
bana yettim

ama sensiz
yarım
ve eksiktim hep...

Yine de demedim,
“kimseler bilmesin” diye

Demeyeceğim de...

Meçhul kalsın bende bir şeyler

Bırakın meçhul kalayım!

Ne fark eder?