Mavi Işık Şiiri - Gülsen Dede

Beşinci bir mevsimin düşlerini kurgularken,
Hesapsız yapraklar yağdı üstümüze.
Çiy vurgunu yemiş gül hüznüyle kaldık vakitsiz mevsimlerde.
Oysa nine sandıklarında saklı meyve kokuları gibi umutlar vardı zulada.
Arka bahçelerde sobelenmeyi bekleyen körpe yüreğimiz
Bilyelerde saklı gökkuşağından hayaller
Ve çiçekli yastıklarda unutulan masallar
Komşu camlardan bir yerlere savrulan can kırıkları gibiydi bazı kırgınlıklar
Böyle öğrenmedik mi her dökülüşte aynalardan kendimize bakmayı?
Baktıkça yanlışları sorgulamayı
Sorguladıkça akla /karayı ayırmayı
Her yıkılışta böyle görülmez mi gerçeklerde?
Zaman bu ya bazen çok eğreti durur omuzumuzda
Yıkılır bazen pervasızca tozu dumana katar her şeyin
Sen yine de dik dur
Güneşten bir gülüş ekle kimliğine ve yüzüne
Düğme kutularında saklı hatıralar gibi
Sar sarmala teyelde unutulmuş mavi kumaşları
Güneşi topla avuçlarında
Çayıra çimene bula
Serp üstüne memleketin taşına toprağına
Bir mavi atlas gibi aydınlansın umutlar
Ne bekler durursun be insan bilmem ki
Şu koca memleket kumaş
Dağlar, denizler ve bu efsunlu toprak rengarenk iplik gibi
Sen terzi
Yüreğin iğne
Tut ucundan ipinin düş yoluna memleketin
İşle nakış, nakış iğneden
Yarpuz kokulu dereyi mor sümbüllü dağları işle
Arpa buğdayı, başakları ve bereketi sür toprağa
Her lokmanı böl tokluğu unutmuş sofralara
Sar kollarını düş yorgunu umutlara
Aç gönlünü aç, fikrini karmaşık fikirlere
Bırakma vicdanı hür aklını, olmadık zikirlere
Barışı huzuru işle nakış nakış
Nevruzlarda dumanı yükselen ateş gibi sarsın, yaksın haseti
Bir de türküler çığır dağlarına mesken olmuş destanlardan
Köroğlu, Yunus, Dadaloğlu, Pir Sultan Abdal'a Karacaoğlan'a ses ver.
Türkülerle aydınlansın karanlıklar
Bir mavi ışık yükselecek yeniden
''Kim bilir yarın, belki yarından da yakın...''