Bir Mavi Gül Gibi Şiiri - Servet Yüksel

Hiç solar mı, her dem bahar çağında?
Ah o gözlerimden kaçan gözlerin...
Bir mavi gül gibi gönül bağında,
Her sabah yeniden açan gözlerin...

Bir sevgi deryası, bulunmaz dibi,
Bu âlemde bir benzeri yok gibi,
O simsiyah kirpiklerin ok gibi,
Yüreğimi delip geçen gözlerin...

Bilmiyorum, kırk melâl mi, umut mu?
Tufanların saklandığı bulut mu?
Bir tarafım hep uçurum; unut mu?
Ömrümü eritip, içen gözlerin...

Bir bakışla aklı baştan alsan da,
Dağları deldirip, çöle salsan da,
Kaderimsin Ankā kuşu olsan da,
Kaf Dağı’nda gezen, uçan gözlerin...

Yâr severse kaşlarını çatarmış,
Sükût eder, söze mânâ katarmış,
Aşkın kemendini gözler atarmış,
Garibi lâl eden, biçen gözlerin...

Duygularım öksüz, gayrı deriver,
Şâd olayım, düşlerime giriver,
Sürme diye küllerimi sürüver,
Beni gurbetlere saçan gözlerin...
Ah o gözlerimden kaçan gözlerin! ..