Bir Masaldı Çocukluğum Şiiri - Erdem Yıl ...

Bir masaldı çocukluğum!
Ormanların eteğine kurulu bir köyümüz,
İki odası kırmızı taşlarla örülü bir evimiz vardı.

Yetmişli yılların sonuydu,
Sertti, soğuktu,
Uzundu kışlar.
Akşam erken inerdi toprak bacalı evlere.
Geceler, içerde hüzünlü bir gelin,
Dışarıda karlı dağların annesiydi.
Fitili titrek gaz lambası duvarda,
Babamın kulağı radyo haberlerinde.
Her zamanki yerinde dedem;
Tahta koltuğunda halı minderinde.
Annemin elinde ilmek ilmek, nakış nakış ördüğü
Yün çorapları
Gaz lambasının titrek ışıkları,
Duvarı yalarken
Dedem başlardı savaş hikâyelerine,
93 Harbi’ni anlatmaya.

Yetmişli yılların sonuydu,
Sertti, soğuktu, uzundu kışlar.
Kar yağmaya başladı mı günlerce durmazdı.
Sonra yollar kapanır,
Aylarca tek bir araba sesi duymazdım.
Tahta sandığın içinde dedemin tütün stokları,
Üzerinde hasır bir örtü.
Evin dört bir yanını sarardı,
Sobadan çıkan yanık çam kokuları.
Annemin tereyağlı mısır ekmekleri
Ve fırında patates,
Uzun kış gecelerinin vazgeçilmezleri.

Benim bir dedem vardı,
Bir de tahtadan arabalarım.
Camların buzdan örtülerine resimlerini çizerdim.
Onlarla bilmediğim ne çok yeri gezerdim.

Yetmişli yılların sonuydu,
Sertti soğuktu, uzundu kışlar.
Siyah beyaz yıllardı o yıllar.
Arkası gelmeyen arkası yarınlar,
Radyo tiyatroları vardı.
Birde akşam oturmalarına gelen komşularımız,
Dışarıda hüküm süren ayaza inat
Sımsıcak komşularımız.
Ne enflasyon canavarı, ne trafik canavarı,
Toprak bacalı evlerinde,
Titrek ışıkların gölgesinde,
Hayatı sorgulamadan yaşayan mutlu insanlar vardı.
O zamanlar bütün dünyam köyümüz kadardı.

Dedemin silik bakan gri gözleri vardı,
Halı minderi, tütün tabakası,
Birde birde onu çok seven küçük torunu.
Baş köşede dururdu şal kuşağı ninemin,
Benim çocukluğum, ihtiyarlığıydı dedemin.
Bir sabah kalktığımda dedemin halı minderi boştu.
Gömdüler dedemi bir söğüdün gölgesine.
Yapayalnız kalmıştım sanki söğüdün gölgesinde öylesine.
Çok geçmeden üzerini kar kapatacaktı.
Ama aradan yıllar yıllar geçecek,
Dedemin bende bıraktığı boşluk kapanmayacaktı.
Aradan yıllar yıllar geçecek,
Dedemin halı minderine kimse oturmayacaktı.
Ve küçük torunu onu hiç unutmayacaktı.

Bir masaldı çocukluğum!
Ormanların eteğindeki köyümüz,
İki odası kırmızı tuğlalarla örülü evimiz,
Annemin mısır ekmekleri ve dedem,
Bu masalın kahramanlarıydı.

Farkına varmadan geçen yıllar, bu masalı benden çalacaktı,
Ve gün gelecek çocukluğum, dedesiyle torunundan ibaret,
Siyah beyaz fotoğrafta kalacaktı.

BAYBURT/2002