Bir masaldı benim dünyam.

Çocukken,
Hep masal anlatırdı büyüklerimiz.
Cinler periler vardı masallarımızda.
iyi adamlar, kötü adamlar, tek gözlü devler,
Bir dudağı yerde bir dudağı gökte arap bacılar.
Ne güzel masallardı onlar,
Çoğunu kimsenin bilmediği.
Anlatana mahsus, dinleyene mahsus.
Aradan yıllar geçse de,
Hiç terkedemedim eski alışkanlıklarımı.
Hafızama kazınan masalları hiç terkedemedim.
Bakmadan yaşına başına,
Hala masal istiyor gönlüm.
Pamuk Prensesli,
Yedi cüceli,
Binbir geceli.

Bir masaldı benim dünyam.
Hayallerim Özgürdü
Ve ben kafdağında gezinirdim.
Kahramanlarım vardı benim:
Tek gözlü devleri alt eden,
Ağzı alevlı canavarlarla boğuşan.
Günlerim şen şakrak geçerdi,
Masallarım vardı benim.
Hayatın tasasından uzak,
Peri kızlarına tuzak,
Pamuk prensesli,
Yedi cüceli
Ve binbir geceli.

Her günüm, bir öncekinden güzeldi,
Sen masallarıma girmemiştin o zamanlar.
Şimdi hayat; okunmayan bir masal,
Yere indi uçan halılar,
Zümrüd-ü ankalar terki diyar eyledi,
Artık ellesem de cin çıkmıyor Alaattinin lambasından,
Ve kaf dağı çok uzaklarda kaldı.
Şimdi hayat,
Okunmayan bir masal.
Pamuk Prensesli, yedi cüceli,
Olmayan binbir geceli.
Sensiz, bensiz,
Şeytan üçgenli,etrafı daireli,
Ve saireli.