Kuru bir ağaç gibi yıkılmış duygularım.
Su dökme boşa gider kuruyan dallarıma…
Karanlık baharıma zehirdir anılarım,
Ne zaman yeşeren bir dal alsam kollarıma…
Bilinmez bir bilmece bu, çöz çözebilirsen!
Kuru dalda yeşeren tomurcuk gördün mü hiç?
Hem renksiz hem kör dünya bu, gör görebilirsen
Bir renk olmuş tüm renkler, duygular sanki bir hiç…
Bir masal yolcusuyum geçit vermez yolların.
Yalnızlık çukurunda erişilmez kaf dağı…
Yemyeşil bahar dalı bilirim arzuların,
Belki yeşeren ümidimin budur kaynağı…
Yazan : Halil Ahsen Turabi
yazım tarihi: 14 / 10 / 1997
Halil Ahsen TurabiKayıt Tarihi : 6.7.2008 18:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!