Bir Masal Varmış Şiiri - Mehmet Büyükdağ

Çok eskiden bir masal varmış
Sahibi belli olmayan satırların kahramanları kayıpmış
Öylesine gizli tutulmuş ki bu serüven
Aşık olan bu kalp, aşkından utanmış.

Masal bu ya...
Her insanın bir meleği olurmuş
Kimi siyaha taparken kimi beyaza aşık olmuş
Dünya öyle bir yere dönmüş ki,
Çivisi çıkanın bile taptığı olmuş
Mutluluk içinde yüzerken kanatlarım
Bir de ne göreyim !
Can dediğim can'ım, başka can'ların yâr-i olmuş.

Haliyle, eksik kalan gururum itina ile yıprandı
Lekesiz diye dudağıma düşen gölge, karanlığından utandı
Öyle derinden geldi ki bu acı, sebepsizken bile çözüm olmadı
Kalbim bir şans ver dese de
Dilimde dolaşan harfler kelamını bulamadı.

Zincire vurdum ben de kalbimi
Sıkı sıkı bağladım, düğümledim her köşesini
Yalnızlığında öğrendim , yalnızlıkla terbiye edildim
Duygusuz, kalpsiz, sevgiye hasret dediler diye
Kan kussam bile sensizlikle içtim demedim

Bu saatten sonra da gel demem sana
Ama bende gitmelerin hep kafi bu asla unutma
Dilerim Allahtan öyle büyük bir acı yaşa ki
Ne ben çıkayım aklından
Ne de huzurlu tek bir gün yaşa

Mehmet BÜYÜKDAĞ