Onlar birbirlerine masal anlatıyorlardı,
Dışarıda kar vardı,soğuk vardı,
Masallarla ısınıyorlardı,
Pencereden gelen seslerden; ürperiyorlardı,
Fakat hiç aldırmıyorlardı,
Çünkü masallardan cesaret alıyorlardı.
Onlar birbirlerine masal anlatıyorlardı,
Onların masallarında şiddet ve kötü niyet yoktu,
Konuları hep iyiliklerden seçiyorlardı,
Onlar birbirlerine hep iyi masallar anlattılar,
Masallarla yaşadılar,masallarla yaşlandılar.
Onlar masallarla yaşıyorlardı,
Onlar çocuklarınada masal anlattılar,
Çocuklar masalları can kulağı ile dinliyorlardı,
Masallar onlar için herşeydi,
Hiçbirşeyden hoşlanmıyorlardı,
Masallardan hoşlandıkları kadar,
Masallarla yürüdüler,masallarla büyüdüler.
Onlar çocuklarını masallarla büyütmüşlerdi,
Torunları oldu boy,boy kalabalıktılar,
Onlar torunlarına da masal anlatmaya başladılar,
Çünkü biliyorlardıki torunlarınında masallara ihtiyaçları vardı,
Ve onlar hiç bıkmadan,yorulmadan masal anlattılar,
Her zaman masallara güveniyorlardı,
Masallar umut ve çıkış kapısıydı onlar için,
Masallarda özgürlüklerini buluyorlardı,
İstedikleri gibi yaşıyorlardı ve yaşatıyorlardı.
Artık ailece masallara alışmışlardı,
Onların hayatıydı masallar,
Masalsız yapamıyorlardı,
Onlar için ekmek ve su kadar ihtiyaçtı masallar,
Yıllar boyu masallarla yaşadılar,
Ve birgün masalcı nine ve dedeleri aralarından ayrılıp gitti,
Bir masal hikayesi böyle bitti.
(2006-Ordu)
Hamdi ÖzelKayıt Tarihi : 6.1.2007 15:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!