Bir Masal Gibi Şiiri - Mehmet Taş

Haydi, bre tamburi Kemal
Çal geçmiş günleri geri getirecek bir parça
Bahçesinde beyaz leylaklar açan
Mavi boyalı evin
Ceyhan’a bakan balkonunda
Her gece mehtabı seyreden Gülizar’ın
Bir bakışını yakalamak uğruna
Nelere katlandığımızı anlat.
Anlat ki yaşayalım anılarda kalan güzellikleri.
Anlat ki
Yeniden tadalım aşk denilen delilikleri.
Rüzgâr hafiften eserdi
Yapraklar dans ederdi
Suya düşünce gölgesi evin
Gülizar balkona çıkardı.
Annesi vardı şişman ve sakar
Babası herkese hep şüpheyle bakar.
Hiç kardeşi yoktu Gülizar’ın,
Ama korkmazdı kimse Gülizar’dan korktuğu kadar
Etrafındaki erkeklerden de erkek bir kızdı.
Her yönüyle mükemmel, her şeyi kusursuzdu.
İlerde yazlık sinema vardı
Ya Zeki Müren’den bir film
Ya da Müzeyyen Senar’dan oynardı
Gülizar, Gülizar
Bilmezdi ki gülüşü kalbe zarar.
Bilmezdi her gece kendisi için kırılan kolları
Bilmezdi sabahlara kadar kaç kere aşındırırdık yolları.
Ah bre tamburi Kemal
Andıkça geçmişte kalan günleri
Bir sızı saplanır yüreğimize
Ay yıkanırken sularda
Derin hülyalara dalar da
Şiirler yazardık
Şarkılar söylerdik Gülizar dolu.
Vakit bitti,
Yandı boyasız, balkonsuz Gülizarsız evin lambaları.
Çal bre tamburi Kemal
Çal ki canlansın gençliğimizin sevda dolu anıları..