Gözlerim kaçamak zamanların sığınma cısı oldu yine gülümseyen resimlerinde.
Sen diye diye devrederken günlerimi uzak çok ama çok uzak şehirlerde
İki nefeslik ömrün tiryakiliği tuttu
Vazgeçemeyeceğim bir anda rüyalarıma kelepçe vuran hayaline
Şimdi o hayal ve dudaklarımda bir armağan gibi ismin
Avuçlarımı kanatıyor kalemime gerçeklerden takdığın bu deli dizgin
Korkuyorum beni sonsuzluğa sürüklerken ezgin
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta