Bir Masal Dünyası Şiiri - Necat Önder

Henüz ben beş yaşında ya vardım ya da yoktum
Minicik çıtı pıtı bir sevimli çocuktum
Bayılırdım ninemin masal anlatışına
Bayılırdım ben onun bire bin katışına
Başlayınca bir varmış bir yokmuş diye ninem
Göklerde uçuşurdum kanatlanırda o dem
Yüzerdim bulutların verasında yüzerdim
Bir kartal edasıyla gökten yeri süzerdim

Neler, neler düşlerdim kapılıp masallara
Zamanı unuturdum inan olsun yıllara
Masal bu ya; hep olmazları yaşattı bana
Uçtum sadece uçtum göklerde kana, kana
O demler geçmeyecek bitmeyecek sanırdım
Hep o sıcak rüyanın ardına saklanırdım

Bilmeliydim masalda aradığım senmişsin
Bilmeliydim ki canım masalıma sinmişsin

Derken ben büyümeye başladım serpilerek
Büyüdüm masalları hep bir parçam bilerek
Zaman oldu masala eş gerçekler yaşadım
Zaman oldu gerçekten hep kaçtım adım, adım
Zaman oldu içimde meçhul ateşler yandı
Zaman oldu gövdemden bütün dallar budandı
Ama her zaman ve hep bir boşluk vardı bende
Gün olur başımı da zor taşırdım bedende
Bir bahar rüzgârıyla gâh savruldum toz gibi
Bir nisan yağmuruyla gâh ıslandım köz gibi
Gâh üşüdüm gâh yandım gâh, üşüdüm gâh yandım
Ama hep o güzel gün bir gün doğacak sandım

Masalları düşleri ihlal ederek bir an
Ve sen göründün günü beklediğim ufuktan
Bir ok attın ki canım can evimden vuruldum
Bir ateş yaktın ki sen başına ben kuruldum
Bende her ses, her nefes senden yana yol buldu
Ruhumdaki her unsur senden bir parça oldu

Bu bir gerçek masal mı?
Ya da bir masal kadar mı gerçek