Bir masal böyle bitti...

Dolu dolu yaşanmış bir sevginin
İliklere işlemiş bir sevdanın
Son çırpınışlarına şahit oldum dün gece…
Çiseleyen yağmurun; ağlamaya başlamasına ramak kalmıştı
Akşamın alacakaranlığı çökerken mahallemin üstüne…
Sokak lambalarının aydınlığında
Birer inci tanesine dönmüştü; yere düşen yağmur damlaları…
Her günü sevda dolu birlikteliğin; bitmeye koşması gibi…
İki güzide yürek vardı karşımda…
İkisi de nefesini; sevdiği insan için alan…
Güneşten de sıcak iki çift göz vardı her zaman…
Her şeye; sevdiği insanın gözüyle bakan…
Elleri nasırlaşmış gibi…Birbirine dokunmaktan…
Sözlerle konuşmayı unutmuşlar sanki…
Dillerini; gözlerine saklamış iki güzel insan…
Sesleri duyulmadı epey bir zamandır…
Büyüklerimiz bile duymamışlar seslerini
Birbirleri ile konuşurken…
Işıklarla konuşurdular sanki… Gözden göze akan ışıklarla…
Yüreklerini kısa devre yapmışlardı birbirine sanki…
Ne hissediyor ve düşünüyor ise karşısındaki sevdiği
Hissetmemesi imkansız olmuştu artık diğeri…
Yıllara meydan okuyan yüreklerde ihtilal yaptı hastalıklar…
Gözlerine perde indi; yüreği genç ihtiyar teyzenin;
Gözleriyle konuşamaz oldular…
Titrek elleri yardıma yetişti… Sözleri tamamlamak için…
Yıllara damga vuran yürekler ayrılığa dayamaz ki
Hastalıkların yıkıcılığı; ayırdı teyzeyi bir anda… Dağ gibi sevdiğinden…
Fazla dayanamadı o dağ gibi amca…
Saniyeler sürmedi peşi sıra koşuşturması;
Tekledi yüreği… Kıyamet sarsıntılarını bile kıskandıracak şekilde…
Kanatlandı sevdası..Sevdiğinin peşinden…
El ele, yürek yüreğe yaşadıkları bu fani dünyadaki ayrılıklarına
Dakikalar eklenemedi…
Saniyeler ağladı sanki ayrılıklarına…
Koştu beklemeden…
Elini ilk ve tek kez elinden alan sevdiğinin peşinden…
Gözleri yine birbirine bakıyordu…
Yürekleri durmuş olsada; ruhları mutlulukla gülüşüyordu…
İki fani; uçtular bir melek gibi..
Soğumuş tenleriyle dokunamasalar bile birbirlerine…
Sarmaş dolaş olduklarından eminim ruhlarının…
Sonsuzluğa doğru uçup giden yolculuklarının her saniyesinde…