Bir masal anlattım... Şiiri - Ayhan Durmuş

Yedi veren güllerle çevriliymiş bahçesi,
rengarenk değil, kırmızıymış hepsi...
Yaz, demez, kış demez, dört mevsim açarmış,
birbiri ardına goncalar...
Kırmızıların tam ortasında, yalnızca bir sarı gonca...
O da sene de yalnız bir kez açarmış...
Bahçenin sahibi, ne zaman görüneceği belli olmayan,
o goncayı beklermiş...
Kırmızılar çokmuş, ama o tek...
Hiç hoyrat davranmaz, acele etmezmiş,
kırmızıların hepsi birden açsa,
yine de aklı, gönlü hep sarıdaymış...
O böyle beklerken, bir sabah,
o nadide gonca yokmuş,
hoyratça koparılmış dalından...
Geride kocaman ayak izleriymiş kalan...
Toprak yerine kabaran yüreğiymiş, ezilen,
sarı gonca dalında gül olamadan,
hoyrat ellerin yerleştirdiği,
cam vazoda açmış,
kokusunu duyuramadan...