Bir Masal Anlat Anne Şiiri - Kemal Yavuz

Çocukluğuma dönmek istiyorum,
çocukça sevilmeler için…
Sen sev beni,
bir sen sev anne…
Bir senin sevgin, yeterli…

Uğrayayım yanına özlemi bahane edip;
ikimiz olalım anne…
Bir sen, bir ben…

Başımı kucağına yatırayım,
Saçlarımı okşa…
O eski emzirme seanslarındaki gibi,
ben uyuyamadıkça,
uykusuz kal benimle gece boyu,
acılarımı paylaş,
her hıçkırığımla sarılayım
yüzümü boynuna gömerek,
ne olur anne…
yalan söylendiğinde
burunların uzayacağına inanacağım,
yalan söyledikçe
burnumu yoklayacağım
masallar anlat
anlattığın masallarda yaşayayım
bazen beyaz atlı prens olayım,
bazen bir çizmeli kedi olayım,
hep onlar gibi yaşayacağımı sanayım…

yalan olan yaşammış anne,
masalların realitesi karşısında…

bana bir masal anlat anne,
içinde yaşamın yalanları olmasın,
duygularımı anlat
dinleyecek birilerini bulabilirsek
içimde senin şefkatine duyduğum hasretim kadar büyük
hasret duyduğum şehrimi anlat;
dokunmak isteyip dokunamadığım
sevgiliye duyduğum hasretim kadar
çok hasret duyduğum
sana özlemimi anlat…
anlat bana aynı masalları,
bir daha yaşanmayacak çocukluğumdaki gibi...