Bir Masal Şiiri - Nezaket Toraman

Bir Masal
Biz yedi kardeştik.
Dördü erkek üçü kız,
Her gün çocukça kavga ederdik biz
Annemiz Babamız bir, İki cahil insanın,
Dünyaya getirmişleriydik hepimiz..
Yoksulluktan değildi bölüşemediğimiz..
Erkek çocuklar haklıydı,
Çünkü böyleydi töremiz.
Ezildikçe ezilmiş yoruldukça yorulmuştuk.
En çokta kız kardeşimle ikimiz.
Babam neden bu kadar sorumsuzdun
Ah annem neden bu kadar umursuzdun.
Özlemlerimiz yarım kaldı,
Kimse inanmadı içimizdeki coşkuya……
Biz yedi kardeştik nasıl bir duygu bilinmez.
Yedi kardeşle büyümek..!
Yedisinin de yedi derdi olsa ilgilenmekti..
Dağa dayadım sanırsın sırtını..
Oysaki gün gelir dağ kireç gibi ufalanır gözleriniz de.
Yok öyle bir yaşanmışlık yoktu öyle bir şey..
Düşünme yeter der aklım,mantığım karşı çıkar
Anlamak için uğraşırsın durmadan.
Yalnızımı doğdum diye..!
Gerçekten yalnız doğmuştum yedi kardeşin içine..
Sarmaşık gülleri severdim ben,
Tıpkı onları gibi bağlı onlar gibi şefkatliydik.
Hüzün bizi sarmadan önce
Biz yedi kardeştik ayrılmadan önce..
Vardık büyüdük, Yoktuk kaybolduk
Hani nerdesiniz kardeşlerim
Ağlatmayın beni boşa
Üzerimi örten anam
Saçımı okşayan babam
Hani nerde çocukluğum gençliğim
Sanki rüyaya yattık yedi uyurlar gibi
Yedi kardeştik biz
Ayrıldık şimdi hepimiz.