Bír Masal Şiiri - Mikdat Bal

Geçip de oturmuşlar pencerenin dibine
Kimsesiz üç kız kardeş tatlı hayal kurardı
Daldılar, unuttular zaman ile mekanı
Israrla birbirinin hayalini sorardı

Birincisi ah.. dedi bakın size ne derim
Dilerim bir padişah ahçısına giderim
O bana türlü türlü yemek yapar ben yerim
Böylece sevdasını midesinden arardı

Sıra ikincisinde söyler benim ki başka
Düşüne hayret ettim hayran kaldım bu aşka
Sarayın helvacısı alsa beni de keşke
Her zaman tatlı yerdim helva bana yarardı

Üçüncüsü susmuştu çıkarmadı sesini
Dedi ki bana lazım değil aşı, besini
Hayalde padişaha çevirmişti hissini
Oturmuş hayal edip ona kafa yorardı

Susunca diğerleri kafasına üşüştü
Israr edip durdular mecbur kaldı konuştu
Gönlünden padişahı sevmiş, yandı tutuştu
Bunları konuşması ona büyük zarardı

Gülüşerek dediler padişah kim sen kimsin
Baban ölmüş fakirsin külübede mukımsin
Ne hayalde gerçekçi, ne aklına hakimsin
Kızcağızın ettiği gerçeklerden firardı

Geçiyormuş oradan padişah da dinlemiş
Sırlarını üçünün her sözünü anlamış
Onlara adam salıp sarayına ünlemiş
Gerçekleşti hayaller artık resmi karardı

İlk anları mutluydu her biri saraydaydı
Akılları yemekte gözleri paradaydı
Kıskançlıklar başladı şeytan da oradaydı
Prenses oğlu doğmuş saçlarını tarardı

Hemen ikisi kalkıp padişaha gittiler
Onu çekemedier iftirayı attılar
Bu bebek senin değil yemin billâh ettiler
Padişah çok üzüldü beti benzi sarardı

Sürgüne göndermişti asıp öldüremedi
Çünkü çok seviyordu ona bildiremedi
Hain ablalarını fazla güldüremedi
Gerçeği bilse idi başlarını kırardı