Bir Martının Yalnızlığı

Bir martının yalnızlığı ilişti gözüme
soğuk gecelerinde İstanbul’un
ürkekti uçmaları gökyüzüne
yalpalanıyordu giderken ekmeğine
nerde değirmen
nerde buğday
nerde bu çark!

Buz tutar, maviyle hançerlenmiş kalbimdeki denizler
kan kırmızısı akar upuzun eteklerinde.
acımın sonsuz arzusu içinde
boğulur,
bir martının yalnızlığı.
tüm sevdalarımın senfonisindeyim
çekip gidiyor sonsuz mutluluk.
mülteciyim, beyaz düşlerimi kaybettiğim yerde
ve yangın elleriyle ilkbaharımı yakıyor,
hasretin.
her sabah sessiz bir ülkede uyanıyorum
gelecek, körleşmiş gibi duruyor
bir martının yalnızlığında.