Bir Martı'nın Dilinden Şiiri - Mehmet Çiçek

Bir martı denizin kırık kanatlarında.
Esen sert yelin savunmasız incisi…
Dökülen tüyleri, küle dönmüş zamanın;
Dalgalarda savrulan yaralı ceylanı…

Titrek dudaklarında yatar bir figan,
Düğümlenen boğazından akan, bir yas…
Gözlerinden damlayan yaşın bakışlarında;
Hatıralar kurban pençesindeki yalnızlığa…

Bir martı topraktaki dalın kırılan zirvesinde…
Yamaçtan yavaşça akan yapraklar dertli…
Rüzgârın savuran nefesinde elleri çaresiz…
Ayakların eziyetine maruz kaldı, ezildi…

Toprak ana çekti içine yaşarken ciğerini,
Üşüştü karıncalar kirpiklerin başucuna.
Emdi hayallerini bir anlık nefes gibi…
Kuruttu bedenini, suyu çekilen nehir gibi…

Bir martı semanın bulutlarında yalnız…
Dökük yelkenine sıkıca sarıldı yapayalnız…
Ne bir damla gözyaşı ne de bir ağıt kulağında…
Yaşadığı gibi yalnız göç etti fani dünyadan…

Huzura kavuşamadı ruhu cennetin topraklarında…
Akan her damla gözyaşı, mazide kavrulan anıları…
Ne idi günahı ki yaşarken öldü ağlatan vatanında.
Ne idi günahı ki ölü iken öldü cennetin ayaklarında…