Söyleyemem Şiiri - Muhittin Şahin

bir maral ki kaçtı önce gözümden
yaralanmış söylediğim sözümden
severim özünü kendi özümden
neyleyim ki söyleyemem bir türlü

görür cemalini acı duyarım
canını canımdan parça sayarım
aşkıyla yaşarım aşkıyla varım
neyleyim ki söyleyemem bir türlü

sarmak ister kolum ince belini
tutayım der elim nazik elini
gelinim ol gel aşkımın gelini
demek ister söyleyemem bir türlü

gel de yasla vücudunu canıma
alevlendir gir aşkınla kanıma
uzanmanı ister gönül yanıma
neyleyim ki söyleyemem bir türlü