Bir Maralın Aşkına

Ormanın kuytuluğunda hışırdar dallar usulca
Belli,ürkek bir nefes değmektedir rüzgâra.
Su başında söyleşen libelüller bile susar
Tek ürkütmemek için suya inen maralı.
Maral, ürkek ve asil usulca yaklaşırken
Ona sevdalı gözler,eşlik eder sessizce
Sanki saatler durur,rüzgâr esmez
O ala gözlü maral,su içmeye gelince.
Sakınılır avcıdan, sakınılır zerreden
Çünkü maral,tutkusu,sevdasıdır ormanın.
Ormandaki her varlık, maralı kendi canından öte
Bambaşka bir sevgiyle almıştır yüreğine.
Sanki o ala gözlü maral giderse buralardan
Bitiverir aniden ormandaki devir de.
Maral her dem olmalı, nehir ona akmalı
Yapraklar süslerken omuzlarını
Çimenler onu dudaklarında sonu bulmalı.
Nilüfer o gözlerden almalı güzelliği
Zerafetin asaletle birleşmesini o nakşetmeli ağaçlara.
Maral hep olmalı, sevda hep yaşamalı.
Titrer üstüne orman,biricik maralının.
Titrer de hoyratın yolu düşer bir gün ormana.
Maral duyar,irkilir,yuvası zindan olur,
Orman ise çaresiz maralına dövünür.
Maral inmez olur suya,su üşür,
Dokunmaz ota,çimene,çimen büker boynunu.
Sesi soluğu kesilir, ses kesilir ormanda,
Orman ışıksız kalır gözlerinin ışığı yansımayınca.
Orman mahzundur,maral çaresiz
Ürkmüştür bir kere,kalması imkansız.
Bilir bunu tüm orman,bilir bunu nilüfer
Bir gece vakti sessiz,gider iken bırakır iki damla
Damlalardan biri vefa, ötekiyse sevdadır
Maralın yüreğine saplanan endişeden yer bulamayınca
Sığınan iki yoldaş gibi büzüşürler köşeye.
Oysa maralınki terk değil,korumaktır onları
Çünkü ürkek yüreğinin artmıştır tik takları
Son nefesi gelmeden o yürekten sıyırıp
Hak edenlere teslimdir tek maksadı.
Emaneti sadece kuru canı değildir
Ona bir ömür boyu gösterilen değerdir
Sevda,saygı,vefayı alıp götürmek kolaysa da
Sahiplerine teslim ederek salmak ister bekaya.
Artar ayak sesleri, bastığı yerin bile istemediği.
Uzaklardan gelen bir soğuk rüzgar eser
Maralın yüreğine saplanır bir keskin bıçak
Su üşür, sevda üşür,maralın gözleri büyür
Sarılır vefa sevdaya,ateşinde erir,
İkisi bir tek kalp olup marala nefes olmak isterler.
Maral son kez bakar sevdasının vefasına
Hoyrat bir rüzgâr değer ve maral ölür……
Sevda inler,ah eder köze döner o anda
Köz,kor olur,sarılmak ister ormana.
Orman hiç düşünmeden açar kollarını kora..
Maral gider, can gider, kalana vefa düşer
Orman sarılıp vefaya, yanıp oduna sevdanın
Maralına ebedi, varmanın hayaliyle
Sevdanın yanmak, sevdanın ebedilik
Sevdanın vefa bestesine eklenir….