BİR MANKURT SABİTLİĞİ
(Şiir Dostunun Mükemmel Bir Şiirine...)
Ürkekti bakışları... Telaş, heyecan ani,
Kurtlar sofrasında, yaşamaya müstahak...
Sırtlanlar, çakallar, dişler, pençeler gani,
Üstelik, bir kırık kalp, taşımaya müstahak.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Gün kurtlar sofrasına eli ayağı bağlı, kuzu gibi uzatılmışlığın günlerdir...Ruhlardaki dinginliğin yerini tedirginlik, panik atak günler almıştır ki yılkı atlar dan daha soluk benizli günlere şahitlik edilmekte...Umut güneşinin önünü kara bulutlar sarmış bene titreyip üşümekte... Ne kar yağar, nede güneşin çıkacagı var en çokta bizi bu kasvet öldürmekte...
Kalemine sağlık nebi bey kardeşim... Sevgi ve Selamlarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta