Yazılarımı takip eden okur şunu da iyi anlamış olmalıdır. Hiçbir eylem hiçbir niceli ilik ve hiçbir kendi oluş sür git kendi oluşla kalamaz. Azalan şey azalan yönde, çoğalan şey çoğalan yönden sür git olmaz. Tersine süreçlerle birbirine dönüşürler. Artan eyleme karşı azalma yönünde bir etki; azalan eyleme karşıda artırma yönünde bir etki oluştuğu bilinendir.
Bu diyalektik kendi olanın, kendi üzerine, kendi etkimesidir. Kendi olanın kendi gibi kalma eğilimi içinde tutmanın baskı ve basıncına karşı, kendi olanın kendi gibi kalmaması yönünde oluşan bu baskı ve basınç etkisine karşı eylemsizliğin verdiği tepkiydi.
Gülen bir kişi bir süre sonra anlaşılmaz nedenle ya da anlaşılmaz bir ruh haliyle birden ciddileşir. Sonra da ağlar! Ağlayan kişi de ha keza böyledir. Bir ara sakinleşir. Sonrada birden hiç anlamı yokken kahkaha ile güler.
İşte benim acı acı gülüşüm de ağlanacak halimize olan tepkiydi. Bu istihzan gülüş bende, olabildiğince kaçınmaya çalıştığım önyargılarım içinde arınmaktan kaynaklı düşünceye (tefekküre) dönüşür. Bu dönüşme makale gibi bir konu içeriğini oluşan düşüncelerimdi. Geri beslenmeli, ilmi, tarihsel, toplumsal olan yasal dayanaklarını; okurla söyleşiyordum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta