Bir mahzuni geçti bu topraklardan

Bu topraklardan bir Mahzuni geçti,
Yüreği sevda, sazı dert yüklü,
Düşene dost, mazluma kardeş,
Zalimin zulmüne bir tokat gibi.

Her türküsünde bir umut saklı,
Bir kavganın ortasında sevda aklı.
“Gerçeğiyle insan olmak âlâ imiş,”
Dedi, bin yüreğe işledi bu nakış.

Kırşehir’in gururu, Maraş’ın sesi,
Anadolu’nun tertemiz nefesi.
Ozanlar geldi, geçti dünyadan,
Mahzuni’nin yeri hep yüreklerde kalan.

Çocuklukta bir baba sesiyle duyulan,
Gençlikte özlemle yad edilen,
Kimi yurtta, kimi gurbette dinler,
Her biri ayrı bir dertle döner.

Zalimin zulmü varsa,
Mazlumun Allah’ı var!
Bu sözü unutulmaz,
Mahzuni’yi kalpler taşır.

Nur içinde yat ey büyük usta,
Sözlerin hâlâ halkın yoldaşı,
Ne zaman bir türkü çalınsa,
Sesin yankılanır ruhumuzda.