Bir Mahkumun Anatomisi Şiiri - Mehmed Arif

esmer bir kız olur gece
girer düşüme düşümde
bir leylak demetinde gelir ölüm
sarılır tenime teninde

el ele gezerler hücremde
gece ve ölüm
iki eski dost
iki uslanmaz aşık
fısıldaşır bana bakıp bakıp
sıra bende mi diye
sonra derin bir sessizlik
ve şuh bir kahkaha doldurur hücremi
şu tülbentli kadın bacım mı
yoksa anam mı

yolunu şaşırmış yıldızlar böler uykumu
kah samanyoluna
kah büyükayıya
deveran ederim boşlukta
gökyüzü yıldız yağdırır benim için
benim için düşer şebnemler
kekiklere yaylada
benim için süt verir oğlaklar
ılkıda nişanlıya
benim adım verilir
bu gece doğan çocuklara

saat üçü vurunca
tavanda sabitlenir bakışım
kımıldamaz ellerim
büyür gözbebeklerim
bir ölüyle yatarım zindanda
bir ölüyle sevişir bir yanım
yalnızlığımı paylaşır diğer yarım
üşütür beni zindan
gecenin üçüdür demişti üstad
en uygun zaman
evet şüphesiz böyledir
evet böyledir elbet afakan
kollar akrebi yelkovan
tam ossaat
düşüme dolanır yağlı bir urgan
bedenim düşer
üç ayaklı sehpadan
celladım tüttürür yenicesini maltadan
bir tatlı esinti kalır balkonda
bir tatlı esinti fısıldar adımı kulağına
dur be bre
dur dedim sana
vakit vardı daha sabaha
genç öldü
genç öldü
kerata