Bir mahkum mektubu-2

ranzamda ütüsüz efkar
aklımda dağınık düşler
ellerimde yıpranmış çocukluğumun kırışmış resmi
güya burası maphus o yüzden koymuşlar
içine dağ gibi şairleri....
duvara asılmış yalnızlığa müebbet bir kadın resmi
ömür boyu yiyenlere her daim sevgili...
girişte bir ahşap dolap ki bizden naçar
kendini kapatmış zamana..
herkesten kaçar....
bir ocak yanı başımda
dem verir kederi artana orta şekerli....
mapustayım ana
mektubum geldimi?
cebimde o akşamdan kalma beş lira
saltanat sürdürür bir kaç gün daha
yani anlıcağın on iki bardak çay
on ikibin volta...
ayaklarım hamladı ilk bir kaç gün
git git
bitmiyor on metre avlu
ne yaparsın maphusluk işte
ne rahat bırakıyor ne uyku...
gardiyan da sivaslı
yakın gördü kendine
saolsun bir cigara tutuşturdu elime
içmem dedim gül gibi memleket havası varken ciğerlerime...
nerelisin dedi van lıyım dedim
bir fabrika yetmez hasretime...
neden düştü dedi bu dama
benziyorsun iyi adama
elin kalem sesin türkü tutar
gül gibi yaşamak varken neden bu sıvası dökük dört duvar
derken dilim tutuldu diyemedim
ah anam diyemedim
bir vefasız sevdiğimi....
elimde kırışmış resmini gördü yarin
sendemi dedi....
sustum
o an ciğerlerime bir bilsen kaç kurşun koydum...
doğruldu bir isteğin varmı hemşerim
bir kalem birde temizce bir kağıt istedim...
anam merak eder
üç gün oldu ellerinden öpmedim...
...
ana...
anacım seni çok özledim...
sokak şairi