Can Acısı Şiiri - Sinem Ezgi Aydoğan

Çevik bakışları vardı…
İnsanlığın yer altını aydınlatan ışıklarıydı bakışları…
Sabahtan akşama bir karanlıkta
İnsanlığın yararına bakardı…

Anasıyla, babasıyla, öğretmenleriyle...
Nice emekler vardı üstünde
Yaradılışı
Ve yaradılışa kadar düşündüğünde…

Öyle bir canlı türündendi ki
Yetişemedi kabiliyetlerine
Çağının hiçbir mekaniği…
Düşünemedi onun kadar…
Hissedemedi...

Ulaşmak için
“İnsanlığın yararı” olan
O ulu amaca,
Yeterliydi bir iş verilmesi…
Yaradan'ın onun üzerindeki emekleriyle
O gerisini hallederdi…

Emeklerin en büyüğünün sahibi
Allah
Yaratmıştı onu…
Ancak
Allah
Alabilirdi onu…

Geldi birilerinin açgözlülüğü!
Geldi kör hırsı!
Geldi cehaleti!
Grizuya dönüştü
Yaktı canını!

O bakışlar gitti…
Karısının “Gitme! ” diyen
Haykırışları kaldı…
Çocuğunun yüreğinde ise
Asla dinmeyecek gözyaşları…

Yandı canlar! ..

(İlk Hali: 16.12.2009, Son Hali: 26.10.2022)