Bir Maaşın Öyküsü

Ben dağbaşı köyü öğretmeni
Bir ay durmadan çalıştım
Nihayet geldi beklediğim aybaşı
Bugün gidip alacağım maaşımı
Evde ihtiyaçlar şimdiden başladı
Upuzun bir liste tuttu eşim
Bana verdi unutmayayım diye
Zavallı öylede seviniyordu ki
Erken kalktı bugün
Çok neşeliydi nedense
Herhalde o da sezmişti paranın kokusunu
Uğurlarken gözlerinin içi gülüyordu
Yazdıklarımı al diyen bir hali vardı

Birkaç saate ancak inebildim ilçeye
Yoldaki çamurlar dizlerime dek çıkmıştı
Üşümüştüm hava soğuk cebim bomboştu
Bir köhne kahvede ısındım ayaküstü
Çarçabuk buldum bizim mutemedi
Üşümem geçti paralar cebime girince
Sıcak tuttuğu doğruymuş meğer
Zenginler onun için üşümüyorlarmış demek
Benimde içim ısındı birden bire

Uzatmayalım başladım bir köşeden
Dağıttım taksitleri borçları bir bir
Öbür köşeye gelinceye kadar
Çay param kalmadı cebimde
Eşimin elime tutuşturduğu
Liste geldi aklıma birden
Üzüldüm ve sonrada üşümem tuttu
Anladım paranın bittiğini titredim soğuktan
Yorgun argın hemen köye döndüm
Hem üzgün hem de mahcup

Kapıyı eşim açtı gülerek
Ellerime baktı yüzüme bakmadan önce
O anda yok olup gitti gülmesi
Anladı yazdıklarını alamadığımı zavallıcık
Üstelemedi bir şeyde sormadı daha
Hani o daha anlayışlıydı
Sorsa üzüleceğimi biliyordu
Ve az sonra zoraki bir gülüşle
İçeriye aldı beni
Yine gülüyordu neşeli görünüyordu
Ama o sabahki gülüşü yoktu
Birde gözlerini kaçırıyordu benden
Bilirdi ki gözler
Asla yalan söylemezler