Bir Lokma Ekmeğe Şiiri - Ercan Cengiz

Bir Lokma Ekmeğe
bir lokma ekmeğe emeği satın alıp, işlediler toprağı
toprakları değildi kuytu karanlıklardan gelmişlerdi
gözler körerdi, kulaklar duymaz oldu yurdunda
dilleri heybede taşınırdı açlığa karşı elleri
bir lokma ekmeğe dilinden, kimliğinden olurdu
yutkunurdu alınterini açlık işlenirdi yıllar boyu
elleri nasır içinde, anlı kırışık

bir lokma ekmeğe, emeği satın alanlarsa
topraklarından uzakta sefasını sürdüler

niyaz eylerdik, namaza dururduk bilmediğimiz dillerde
şükrederdik tanrıya ki efendimiz vardı
yoluna gözlerdik cennetin toprağımızda cehennem
üstümüze düşse de bomba ve ömrün sonuna gelindiğinde
dil bedenden koptuğunda vadesi dolmuş dediler dualar arasında

çocuklar doğurulurdu bir lokma ekmeğe
beş - on demeden taş duvar içinde

gözlerinden bilinirdi ki dedelerinden kalma mirasla geldiler ve
toprak üzerinde dağılırdı umutları

oyuncak bulmanın sevinciyle annesine koşardı çocuk
annesiyle parçalanırdı bedenleri
karışırdı birbirine, yapışırdı toprağa

hain bir tuzaktı öteden kalma bilinmeye uzanırdı bilmeden
köylülerin yüreğine saplanan kanamış hücreleriydi
ve son yolculuklarıydı topraklarında
köylünün omuzundan insanlığa taşınan

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)