köpeklerin iniltileriyle bozulan gecenin sessizliğinde
varlığımı sorguluyorum bir nebze
canımı acıtıyor, saatlerdir sırtımı yasladığım kanepenin kırlentleri
karanlığı yırtarcasına sızılıyor benliğimde
neredeyse bitecek
sabahın ilk ışıklarıyla sona erecek, uykusuz geçen bir vicdanın neferi
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Sevgili arkadaşım
Bu güzel şiirinizi
Canı gönülden kutlar
Başarınızın daim olması ve
Daha nice paylaşımlar dileğiyle 10+ saygılarımla
candan tebrikkkkkkk
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta