bir lalenin günlüğünde ayak izleri var
sorsam ezilmişliğini anlatacak bana
saçları ölüm mavisi
alnında pırıl pırıl bir çocuk
dikişlerini söküyor oyuncak bebeğinin.
damarlarındaki bulutların önlüğü giyili
kırgın satırlarla üzgün şair
ayaklarımı sarkıtıyorum sonsuzluğundan
ve sallıyorum başımı sağa sola
tanrının söylediği şarkıyı anlar gibi.
korkularını bahçeye dikmiş suluyorlar
dikenleri akşamüstünü sever mi bilmeden.
elleri; bozuk para sanki, mutlu
ediyor jeton almış küçük bir kızı.
İstanbul, ölürse bu akşam ölür işte
biliyor, sesinde martı çığlıkları var.
tren istasyonlarında cıvıl cıvıl palyaçolar
kırık ayna, ağır tespih, mor salyangoz
çekirdek çitliyor ay, kabuklarını yeryüzüne bırakıyor
annesi kızıyor ona da.
hatıralarını çöpe atan bir ölünün günlüğü var suratımda
kemiklerinin arasında yalnızlık fısıltıları
ve sona ermiş kahramansız bir masal
ardı sıra ağlıyorum yağmur görevinden kovuluyor
tenim buruşuyor bu ıslak acılardan
lale, başını eğmiş üşüyor inceden
kavuşamayan iki âşığın hüznünde donarken
en sevdiğin şiiri okudum
en sevdiğin şarkıyı uçurumda yankılattım.
mektupların arasında buldum ruhumuzu
sarmaşdolaştı, her ayrılık erken ölüm demekti
telefona sarılıp seni son durakta
son kez aradım.
anladım.
tren makasları ayırdı bizi.
hiçbir tren aşk üstünden geçmiyor artık bana!
Kayıt Tarihi : 6.6.2011 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçerisinde işe yarar mana, hikmet, hakikat, marifet ve maslahat ve de şuur bulunan şiir gibi şiirlerde buluşmak temennisiyle hayırlı çalışmalar dilerim.
'anladım.
tren makasları ayırdı bizi.
hiçbir tren aşk üstünden geçmiyor artık bana!'
şair üzülmesin,tren makasları gün gelir rayları tekrar kesiştirir de.. yaşanılan bunca ihanet,aldatılma,küçük düşürme hatta şiddete karşılık inadına yeşermiyor mu aşk....
Selamlar,tebrikler...
her ölüm erken ölümdür /
biliyorum tanrım. /
ama, ayrıca, aldığın şu hayat /
fena değildir /
üstü kalsın!... /...' (Cemal Süreya)
Şair ki, ayrılık ve ölümü aynı terazide tartar hep. Ne demişti Emin Akdamar 'Piyano İçin Rapsodiler' şiirinde:
'ölümden söz açmak boşuna..... biliriz aynıdır ayrılıkla ölüm /
küf kokar.../...'
Bir başka şiirini ise ('Ayrılığa Yakışmayan') şöyle bitirmişti:
'aldanırdın sen /
ayrılığın tarifi gibi yaşadığıma /
nasıl ki benzemez kimseninkine /
kimsenin ayrılığı sonuçta.../...'
Ayrılık gamzede acı tebessüm...
Bu derdin çaresi yok mu derseniz, bence var:
'biliriz /
o gün geldiğinde
gidecek başka yer yok!
usulca okşanan
yalnızlığı alıp yanımıza /
hayatın ipine asacağız
ayrılık repliklerini /
aşka yaslanacağız!.../...' (Naime Erlaçin)
Kısacası, her şair için bu mevzu çok derin, çok çetrefilli...
namık cem
TÜM YORUMLAR (6)