Her akşam güneşin battığı yerdeyim..
Ayrılığın sonrası.. bir lahza ölmekteyim.
Şu iki üç asırlık gece!
Canıma okuyor.
Mum sönük.. Karanlık oda.
Aklımda son masal, son sır, son nabız..
Saat gece yarısı.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. :)
Bu yüreğe işleyen şiirden ötürü sizi kutluyorum. O atmosferi yaşadım adeta, kalemin odanda ki mumdan daha çok aydınlatır önünü. Bırak mum sönsün. Ne çıkar ?
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta