Her akşam güneşin battığı yerdeyim..
Ayrılığın sonrası.. bir lahza ölmekteyim.
Şu iki üç asırlık gece!
Canıma okuyor.
Mum sönük.. Karanlık oda.
Aklımda son masal, son sır, son nabız..
Saat gece yarısı.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. :)
Bu yüreğe işleyen şiirden ötürü sizi kutluyorum. O atmosferi yaşadım adeta, kalemin odanda ki mumdan daha çok aydınlatır önünü. Bırak mum sönsün. Ne çıkar ?
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta