Bir Kuyumcu Hikayesi Şiiri - Nurullah De ...

…günbegün ilmek ilmek prangalı hayatlara…

barışları satarak aldığın savaşlarla
her gün sonu ayağınla gittiğin
bir kuyumcu hikâyen var
bu doğru …
… geçmezken hiç hüzün pencerenizden
geçse de bir hüzün mahallenizden
ne çok zayıflık bilirsin sen onu
her gün sonu devşirirken yeniden
değerinin çok üstünde cevheri
hep çok kıraç bir acıya ve yine
tekrar edip bir aynada kendini
tanır gibi, bilir gibi, kendini.

barışları satarak aldığın savaşlarla
her gün sonu ayağınla gittiğin
bir kuyumcu hikâyen var
bu doğru…
… hüzne hiç misafir olmamış ellerinle
gözlerini dağlayarak beslediğin neşeyle
acı tohumlar ekersin mümbit sahrâlarına
dikenden şerâreler yükselen bir serapta
yüz bin düğüm yüz bin halka çokça yüz bin tuzakla
günbegün ilmek ilmek prangalı bir hayat
bütün ömrün böyle geçer demez misin bir heyhât !

barışları satarak aldığın savaşlarla
her gün sonu ayağınla gittiğin
bir kuyumcu hikâyen var
bu doğru …
… hüzne söz vermeden hiç dinlemeden
sorgusuz sualsiz sürgün edersin
uçurtmadan savaş bayrağı açıp
kağıttan çok donanmalar kurarsın
her haksızlığa çıkarma yaparken
sen herkesle ateşkes imzalarken
kendine sakladığın bir yenilgiye
kadim yeminler etmişsin
bu doğru…

barışları satarak aldığın savaşlarla
her gün sonu ayağınla gittiğin
bir kuyumcu hikâyen var
bu doğru …
… hüznü hiç misafir etmemiş kulübende
tahtadan bir taht'a davet etseler
altından yakuttan bir taç istersin
sen kurgudan saltanata ezelden
fütursuzca kurulmuşsun
bu doğru…