pür neşe açıp kanatlarını
bandırasız bir yelkenli martı
süzülüp koynunda marmaranın
çipil dalgalarıyla bata çıka
tutunacak bir taş arıyor
ve dudaklarından
o bir türlü başını hatırlayamadığı
her seferinde yalnız nakaratından
çekiştire çekiştire söylediği
saçlarına dolanmış şarkılardan
biri daha dökülüyor
tutkular hangi tepesine saklandı
bu şehrin neresinde kabahat
bahar gelince ayaklandı
iki kol iki kanat
seviştikten sonra
ölecek bir kuytu arıyor
Kayıt Tarihi : 27.3.2006 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
zor dogum gibi oldu bu siiriniz bana... evet, barindirdigi imgeleri ile duygusu gibi sarkimsi olusuyla da sevdim...
sevgi ve saygilarimla
size SELAMLAR
TÜM YORUMLAR (2)