Bir kutu yag'in siiri Şiiri - Ertan İgneli

„isteğinin yüz gram yağ olduğunu nereden bilebilirdim çocuk! “

Sıcak, aramıza buğulu bir perde geçirmişti
Ben yarım adımlarla sana yaklaşırken
Bazıları senden geçiyordu
Elini “Bir dakika” dercesine kaldırışında
Söyleyeceklerini dinlemeden
Tıkmıştım lafı ağzına
“Para vermem; ama bir şey yemek istersen...”

-O'nun uzak, yorgun ayağa kalkışı
Beni yaşlandırmıştı-

Belli ki açtı
“Gidelim, ne istersen ye” dedim
Olur da demedi; olmaz da

Oturduğu eşik onu bırakmak istemedi
O, ayrıl benden dercesine elini eşiğe dayayarak
Ayağa kalktı

Yürüyorduk
Adımlarımız eşitlenmişti
Gölgelerimiz ayaklarımızın altındaydı

Ne masum bir gülüş
Ne isyan
Ne de acı vardı bakışlarında

Omuzuma yaslanmak istermişcesine durdu
“Amca” dedi
Bunu fırsat bilip iyiyce yüzüne iyice baktım
Susuz, bir kara topraktı gördüğüm

“Amca, ben yemek falan istemiyorum;
istediğim bir kutu yağ” dedi
Devam etti ısrarsız;
“Kendim icin bir şey istemiyorum;
Babam 3 gün gündür yemek yemiyor
Ona yağ götürmem lazım; yağ tok tutyor babamı” dedi
“Ya yağ yoksa? ” diye sordum
Ekledi
“Kız kardeşim komşuları verdiği dometeslerle
çok güzel yağsız dometes çorbası yapıyor”

Bartın'dan Salihli'ye geldiklerinde 6 yaşındaymış kardeşi;
ama şimdi 10'undaymış.
Annesini sormadım;
Olsaydı bir kaç kelimeyle o'nu da anardı

Bir kutu yağ, bir kazanda eriyen bir kilo yağ olup
Dökülmüştü basımdan aşağı o sıcakta

Hikayesini anlattı
Babasi işçiymis
Babasi kaza geçirmiş
Babasi artık yatalakmış

Hikayemizi yarım bırakmadık;
İkimizde dudaklarımızı ısırdık

Damlalar sıcakta kabolmasın diye
Gözlerimizi kapattık

Yüregimde yağ kalmadı;
Gözlerimin içinde kalan bir damla yaşla
Hepsi o'nun avuçlarına doldu

22.01.2014 Würzburg