Kanatları yaralı bir kuştur avazım.Yalnız ağaçlarda dinlenir ve yine dolaşır usanmadan pamuk kulakları.Avcıların menzilindedir her an ve yüreği kurşundan dökülmüştür artık.Göçmez, yemez, içmez bir kuştur avazım...
Gecenin zifiri koynunda kabuslar titretirken bedenimi, penceremden süzüm süzüm süzülüp omzuma konuverir.Kulaklarıma umudu fısıldar törpü törpü acıtılmış gagasıyla avazım.
Şubat soğuğunda doğmuştur ve ölü karanfillerden örülü yuvasından uçmuştur ilk kez.Kar beyazıdır yüzü ve buz mavisidir gözleri.Korkusuz, uykusuz, dostsuz bir kuştur avazım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta