Ölçüsüz büyüdük çıraklığımızda. Ayakkabılarımız bir kaç numara, okul önlüklerimiz bir kaç beden büyük alınırdı mesela. Önümüzdeki yıllar da giyeriz, yoksulluğundaydı ölçüsüzlük. Bir sahanda ortaya konulmuş bulgur pilavına ölçüsüzlükle tamah etttik. Çünkü, kaptın kaptın , yoksa aç kaldındı. Vasati beş çocuklu, ebeveynle birlikte toplam yedi kişilik çekirdek ailelerde. Bir de evli kardeş var ise, sonunu hak getire kanaatimizin. Merhametsiz de değildik. Sahanda lüksümüz içli köfte varsa, son bir taneyi ısrarla , merhametle. Sen ye, yok yok sen ye, yemezsen ölümü gör merhametinde, bir sonraki merhale sahanın dibindeki yağı kim sıyıracak stratejimizle.
Sevgide de, merhamette de ölçüsüzdü çıraklığımız. İlk sinemaya götürüldüğümüzde, "kalleş" diye bir şey duydu çocukluğumuz. Zorlandık ama öğrendik kalleşin Erol Taş olduğunu. Kahramanlarımız malumdu. At sırtında akıncı Cüneyt Arkın, Serdar Gökhan, gazinoları haraca bağlayan fukara babası Yılmaz Güney ve aşkın adı Ayhan Işık.
Öğrenmiştik merhamette de ölçüsüzlüğü. Artık film jeneriğinde tek tek sayar olmuştuk, iyi ve kötüleri. Neyse ki hiç şaşırmadan geçti çıraklığımız, hiç görmedik Erol Taş'ın müşfik bir baba olduğunu, Hulusi Ketmen'in zalimliğini. Henüz televizyon yoktu çocukluğumuzda, bu yüzden ne Çakır'a cenaze namazı kılanları gördük, ne de sefere çıkar gibi, Allahuekber nidalarıyla Diriliş Ertuğrul çekimlerine düzenlenen otobüs seferlerine şahit olduk. Yokluk ile geçti çıraklığımız. Kimbilir belki de, yokluk içinde nice çokluklar yaşadık.
Derken kalfa olduk ölçüsüzlükte. Sevdalandık. Kavgaya tutuştuk ölçüsüzce. Ölürcesine sevmekti kalfalığımız. Aynı anda iki kişiye gönlü düşmeyeceğini bilemedik. Sorup, soruşturmadan vuruştuk. Beni seviyor, seni seviyor ölçüsüzlüğünde. İki gencin sevdasındaki ölçüsüzlük, kimi zaman mezhep kavgası yaşattı. Taşa tuttuk birbirimizi. Sonra aynı tabuta omuz verdik, toprak attık kinimize. Çocuksu saflığımızı yitirmedi kalfalığımız.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta