Bir kuş ürperdi, çıktı sinemden.
Gökyüzünden çırpınırken karıştı martıların çığlıklarının arasına.
İstanbul’un semalarından süzülürken bir de ne görsün(!)
Karanlık, loş sokaklarda bir taraftan tinerciler, esrar çekenler, diğer bir taraftan gözü dönmüş insan kılıklı üç yaratığın arasında çırpınan bir kadının acı çığlıkları.
Bir yandan çaresiz kadını gasp ediyor, diğer bir yandan tacize yelteniyorlardı.
Sıkı sıkıya kapatılmış pencerelerin hüzünlü perdeleri arasından canilere bakan suskun gözler…
Ve caddelerden sokaklara dağılan insanların, kendi sokaklarına ihanet adımlarıyla başka aralardan kayboluşları(!)
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta