Bir Kuş Ölünce Şiiri - Muhsin İlyas Subaşı

Eşini kaybetmiş bir yaralı kuş,
Ağlar geceleri sabaha kadar.
Yuvasında sanki yuvasız kalmış,
Belli ki onun da ölüm yası var.

Ne açan güllerin, ne yeşil dalın,
Neşesi gönlüne ümit vermiyor.
‘Verin eşimi de dilimi alın,
Onsuz şu gökyüzü cehennem’, diyor.

Kuşun yüreğinde uçan acı mı?
Hasret mi, umut mu nedir, bilinmez.
Bulutlar onların tahtı, tacı mı?
Aşk yarası varsa uçmakla dinmez.

İlkbahar akşamı, yasta gökyüzü,
Bulutlar gözyaşı döküp ağlıyor.
Acı, kundağına sarar gündüzü,
Bu kuşun feryadı yürek dağlıyor.

Hüznün kanat sesi gizli ağıttır,
Eşini bulmaya çırpınır durur.
Bahçemde varlığım ona umuttur,
Sormak için benden kapımı vurur.

Kuşların dünyası sırdır bilinmez,
Çığlığında binbir heyecan taşır.
Kuşların hasreti ölmezse dinmez,
Kuşlar yaşamaya doğru savaşır.