Kardan ovada konacak yeri yoktu
Yormuştu göklerin ağırlığı
Tüyden kanatlarını…
Belki açtı, susuzdu…
Kardan ovada çalılar bile buzdu
Sadece kara yollar,
Kol açmış kuşlara yollar…
Birkaç dane yem umudu
Ve buzdan azıcık sıcak zemin…
Makineler kıskandı bu saltanatı
Gürlediler kuşlara ki biçare
Kuşlar korkuyla havalandı
Donmuş gri göklere…
Bir kuş ömrünün belki
İlk tecrübesiydi bu.
Ve son günüydü bu
İçlerinden birinin
Çığlık ya da zayıf bir cıvıltı
Nasip olmuş muydu bilinmez
Mutlak bir gürültü
Patırtı
Camda küçük bir leke
Üç beş takla
Ve soğuk asfaltta bir kuş bedeni kaldı
Susan sustu
Gürleyen gürledi
Bu değirmen tekrardan işe daldı
(2 Şubat 2007)
Yakup ŞimşekKayıt Tarihi : 6.2.2007 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
29 Ocak 2007 Pazartesi günü Konya – Ereğli yolunda ilerliyordum. Hızlı sayılmazdım ya, –zira yolda parça parça buzlar vardı, gerçi olmasa bile fakirin ne hız tutkusu vardı, ne de binitinin hız yapabilecek takati– yine de sık sık kornalayarak yola kapkara bir örtü gibi serilen kuşları kaçırmaya gayret ediyordum. Buna rağmen kaçamayan ve belki de kendisine tayin edilen ömrünün bu şekilde bitmesi gereken bir kuş cama çarptı, arkamda kalan hazin hali dikiz aynasından görebildim. Durup bakamadım bile, arkadan koca koca kamyonlar geliyordu.
TÜM YORUMLAR (1)