Bir Kürdü Sevdim Şiiri - Nafiz Karak

Bir kürdü sevdim..

Bir kürdü sevemezsin dediler bana
on dokuz sene ağlattıllar ya
küsmeyi de bilemedim
küçükmüşüm aşk ne bilir misin ama
evlene bilirmişim
yağmurlu bir günde çamurlardan sekerek girdim
dünya evine
kasımdı bir 6’sı .
birisinden bulunmuş eski bir gelinlik
derhal firakı kış uykusuna yatırmalı
kargacık burgacık defterlere
demelik
bir etik.

kol budak budanıp bağlanıp tellerle
gelin yaptılar bizden
bizse bulutları gıdıklayan bir ıhlamur ağacı olmayı isterdik
yahut sekoya
çok uzaklarda.
kendi toprağımızda iğde.

anne olduk ,olduk da
sevdiğimizin kucağına
tek çocuk veremedik

seni tanıdıkça yün yatak sermek isterim bağrına.

başımı orda unutmak
yüzümü seyreden iki yıldızın
haresi altında sus,lu
sonsuza sızarak...

ben bilemedim
samanlık nasıl seyran
geçirmek kapıdan yarı
gitme der gibi.

dalda unutulan elmalar gibi
sonra, düşmek istedim
bunları sana anlatamam.
rüyalarım hep gitmekti
esir alınmış bir gitme fikriydi.

ben iki kez öldüm dirildim
ağzımı bıçak açmaz sensizlikte
bilsen ben de dağ diliyim

ceketinin iç cebinde gezdir beni
arada ses veren iki çakıl taşı gibi
gömlek yakanda uç uç böceği.

ağdali meram
sana bir gamze siparişi veriyor hayat
düşünüyorsun
ağız dolusu çünkü
sevgilim demeyi bilmiyorsun .

olsun
bir kere de ne var
sınıfta kalsam,
ah ben kalsam senin elinde yatıya.

iste böyle
doktorun köpeğini gezdiren kadındı hayat
eli entarisi
süs köpeğin yanında avam.
ve sığıyor iste bak
iki satıra.