Bir Küp Şeker Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

BİR KÜP ŞEKER
Aydınlandı kent bir gece vakti
Yağdırdığın kırılgan yağmurlarla
Bilmiyorum ya da benim içimdeydi bulutlar
Havada serin bir kararsızlık
Islandı bir küp şeker
Eridi gitti umutlarıyla
İfrit bir yele dönüştüm ayaksız,
Kendi dallarını kıra kıra
Düşkünlüğüm yine dizelere;
Sıska şimşekler gibi çaka çaka
Düşüşüm yine önüne dizlerinin.
Işımıştın tekrardan yıldızdan dizilere,

Uçuşmuştu perdeler bir gece göğünde kentin
Çekilesi dert değil seninki bilakis
Demişti gaipten bir ses
Bir bardak çay dökülmüştü gırtlağına
Adımladığın caddelerin ılık ılık
Bir resim çizilmişti hani
Her bir köşesi ayrılık
Öyle ki bu kentin
Gecesi seninle, yana yakıla ayrılık.
Bu kent ki gelip gelip giden silüetin
Ah o güzel silüetin
Ve gölgesi adımlarının.
Saymaya ne niyetim vardı ne mecalim.
Seramonisi yayılmış paylaşılan fotoğraflara;
Bense tıka basa yetim.

Bilirsin
Kervansaraylarında bile bu kentin
Uçsuz bucaksız hüzün
Uçlu bucaklı sürülüş
Sende miydi yoksa
Sana yazdığım şiirlerde miydi farklılık
Ve bu istemsiz
Hem habire isteksiz süzülüş.
YUSUF GÖKBAKAN