Bir Kül'ün Ötesi Şiiri - Mustafa Keleş

Köhne geçmişimi bıraktım kaldırımlara.
Akbaba nidalarıyla beni bekleyen
Bütün darağaçlarını öldürdüm avuçlarımda.
Düşürdüm ayaklarımdan
Beni düşürmeye çalışan uçurumları.
Kimliksizliğimi intihar ettim
Munis bir sokağın aydınlığında
Ve kendimi buldum
Hiç ummadığım bir zamanda.
Küflenmiş düş(üş) lerim
Kayıp düştü gözlerimin merdivenlerinden.
Yırtıldı siyah perdeleri yüreğimin.
Aynaların kilitli odalarında gizlenen
Bütün tebessümlerim
Kaçıp sığındılar yüzüme.
Süpürdüm bütün korkularımı kapımdan.
Yorulmaktan yorulmuş
Bütün hüzünlerimi terk ettim
İsmini yitirmiş ıssız
Ve karanlık bir sokağın yamacına.
Zahir bir çift gözün
Göz değmemiş kıyılarına
Ulaşabilmek ümidiyle
Cinayetler işledim
İçimin en cüzzamlı hüzün şehrinde.

Ey kalbimin duası!
Ben duasında kendini unutan bir kül;
Sen ömrüme yeltenen mutlulukların sahibi,
Dua kokan ellerimdeki mavi gül...
Sendedir mutluluk kapılarımın anahtarı.
Sahi sevgili,
Neden yoktu(m) n bunca zaman?
Meğer yüreğimin alnı hep
Senin topraklarına değmekteymiş
Ve adı"yalan"olan sevdalar hep
Sana koşan yollarımın hengamesiymiş.
Ey vuslatımın huzuru!
Bak,yüzümdeki
Sana koşmayı bekleyen sözcüklere:
"Bu Gül'ün ötesi aşk;
Bu Kül'ün ötesi de sen."