Bir küçük kimsesiz kızcağız vardı öldü

Bir küçük kimsesiz kızcağız vardı,
Sabah erkenden yolları tutardı.
Yollarda kağıttan mendil satardı,
Ona acıyıp para verirlerdi.

Akşama kadar yol boyunca gider,
Para bulur ise borcunu öder.
Zengin kimseler ona yardım eder,
Onun ihtiyacını görürlerdi.

Yırtık pırtık bir elbiseyle çıkıp,
Dertli konuşurdu boynunu büküp.
Çoğu perişan haline bir bakıp,
Onunla sohbet edip yürürlerdi.

Gariban ne bulur ise yiyordu,
Herkes ona üzülme ha diyordu.
Onu bütün insanlar seviyordu,
Onu nerde görseler korurlardı.

Yusuf ona güzel bir isim buldu,
O herkesin sevdiği maskot oldu.
Bir gün onu araba çarpıp öldü,
Ona her gün ağlayıp dururlardı.