Bir Küçük İnsan Şiiri - Hüseyin Mavice

bir küçük insan
büyüklüğünü gördü aynada
öldüğünü de görmedi değil
söyleyemedi
sustu sonra
şimdiye vardı ardı sıra
kaç söz etti bilinmez

bir küçük insan
uzandı büyük yatağına
rengarenk düşleri boyadı odayı
oradaydı en mahrem sırları
ve küskünlükleri hayata
ederi nedir bilinmez

bir küçük insan
kocaman bir ağzı vardı
kocaman kulaklar cabası
kafası zaten büsbüyük
küçük kafalı büyük insanların aksine
ağlıyordu sessizce
sonu hiç bilinmez

bir küçük insan
büyük insanların yanında
ve hepsinden büyüktü aslında
nev-i şahsına münhasır
bir şahaserdi
yaşamın koynunda

nefes alıyor
nefes alıyor
ve yaşıyordu hayatta
hayatta olanlar gibi
olmasa da