Bir Kraliçe Lazım Bu Krallığa

ne bir arkadaşım kalmıştı
ne güzel bir hatıra
baktığımda arkama
bu boktan yıllarda
hiç bir kazancım olmamıştı
paramda yoktu
sevgilimde yok
sevdiğim ve beni sevenlerin hepsi
bir şekilde gitmişti
hepsi kimbilir nerelerdeydi şimdi
bari bi kaç kapak duman olsaydı
ama oda yoktu
alkolde yoktu
yani anlıyacağınız
yine aynı sıkıcı günlerden biri
hiç birşey yok
ben alışkınım bu yokluğa
ama artık zor geliyordu
ve bir umut vardı aslında
şu geçen iki gün içinde
kalbimde bir umut ışıldamıştı
kalıcı birşeyler için
çıkar olmayan bir umut doğmuştu kalbimde
ama keşke bi kac kapak duman olsaydı
o zaman aksama kadar güzel olurdum
ama yoktu
dışarı çıksam bulurdum belki
ama dışarı çıkmak istemiyorum
o aptal insanları görmek istemiyorum
onlardan nefret etmiyorum
ama onları sevmiyorum
ve onlar olmayınca çok rahatım
kendi dünyamın kralıyım
ve kendi krallığımda benden başka kimse yok
işte sorunum bu
bari bir tanede olsa bana eşlik edicek
bir kralice olsaydı bu kraliyette
ama oda yoktu
ve sabah yeni uyanmıştım
kendimi ot gibi hissediyordum ve
ilk defa sabah yazıyordum
yani şuan okuduğunuz yazıları
bi ot parçası yazıyor denebilir
çünkü şuan ondan hiç bir farkım yoktu
elimde tek kalan olan şey
çay ve sigara
eski günlerde ki gibi
alkol olmadığı günlerdeki gibi
ama zaten şuandada alkol yok
keşke bi kaç kapak duman olsaydı
ne iyi gelirdi ama yok
kraliyetimde boş
tek başıma üstesinden gelemiyorum
bazı şeyler artık üstüme geliyor
yalnızlık değil bu
yalnızlıktan değil korkum
sadece kraliyetimi tek başıma
yönetememe kaygısı vardı içimde
bir kraliçe şarttı
ve içimdeki umut
o kraliçenin geldiğine dair birşeyler söyluyor
ama umutlanmak çok zor
çünkü sonu hayal kırıklığı olunca
sonun yine aynı böyle
ve ben bir daha böyle olmak istemiyorum
evet evet
bir kraliçe şart bu krallığa
ama ben sabah yazmıştım
yani üstadın dediği gibi yapmıştım
donla alışveriş merkezinde geziyordum
olsun bu krallık için
ve bir kraliçe için
bunu yapmaya değerdi
ve evet evet
bir kraliçe şarttı bu krallığa