Bir köyümüz vardı adı “Abdalcık”,
Bir yanı düz ova bir yanı dağlık,
Gav topraktan güveç tandır yapardık,
Lavaş ekmek yiye yiye büyüdük,
Asma sekili, tandır başlı evimiz vardı,
Kalorifer, kömür yoktu tezek yanardı,
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız