Bir Köyüm Ben Göçün Kaçın Vurduğu

BİR KÖYÜM BEN GÖÇÜN KAÇIN VURDUĞU

Bir köyüm ben göçün kaçın vurduğu
Yoluna yoksulluğun durduğu
Vefasızlığın gönlünü yorduğu
Hasretini yüklenip de çek de gel

Yeryüzüne dağılmış oğlum kızım
Taşım toprağım özlem sızım sızım
Beklemekmiş benim kaderim yazım
Derecenin suyu gibi ak da gel

Göçmen kuşlar bile geri döner de
Kayıp çocuklarım kim bilir nerde
Gözlemekten gözüme indi perde
Şu telaşı teşgalayı ek de gel

Suyu kesilmiş bir pınar gibiyim
Bir çoban ateşi yanar gibiyim
Son yaprağını döken çınar gibiyim
Meri keklik gibi durma sek de gel

Ocaklarım sönmüş de bir yakan yok
Menekşelerim açar da kokan yok
Söğütlerim burç verir bir bakan yok
Guguklar ötüyor burda çık da gel

Sumak dağı yan yatmış da düşünür
Sütü kesilmiş bir anne gibiyim
Sanki sorar bu yük nasıl taşınır
Evladımsın varlıkta gel yok da gel

Şirinsiz aslıyız mecnunsuz Ferhat
Seni yorarar beni yorar bu hayat
Uğursuz bir zamana düştük be evlat
Güne durmuş şafak gibi sök de gel

Mahmut Nazik 27 02 2014 Mersin