Bir köy var Şiiri - Ahmet Özcankaya

Bir köy var sormayın..
Toprağı münbit mi münbit
İnsanları hayra alamet mi alamet
Gençlerin sefaleti hidayet mi felaket
Ağlatır zevkinden herkesi bereket

Sorma kardeş o köyü sorma..
Derdiyle yanmışım ben bir kere
Aşkıyla dolmuşum bin kere
Koşturur insanı gece saat 24 deyince
Sabah neşeli akşam hüzündeyken

Sorma vatandaş sorma o köyü..
Koklatmak isterler kendi elleriyle güllerini
Sen sanma onların bir içimciklerini
Batarsa çıkamazsın içinden nazeninciklerini
Çekmeye değmez fani dünyalarının kahkahacıklarını

Sorma hekim derdimi sorma..
Ben hüzünlüyüm her şeyin eleminden
Bir başka üzüntü var kötü yolun kurbanlarından
Sen ağlar parçalanırsın onların kurtarılmayışlarından
Dönüş var zannederler senin kurtulmuşluğundan

Sorma muallim ve muallime sorma..
Ben bir defa dönmüşüm var mı bir daha döndüren
Gayri aşka veda etmişim ben evvelinden
Sen ne sandın ey köhne düzen
Çatını sarmış alevle kara duman

Sorma mücahit kardeş sorma
Köyler de sarsıntı geçiriyor
Çoğu da sarsılmış inliyor
Sen onlara baksan ağlaşıyor
Çökmemek için böylece ölümü gecikiyor

Ey İslam mücahidi..
Elinde sünnet ve Kur’an
Kalbinde sarsılmaz iman
Böylece saye sarıl Rahmana ram ol
Bilmiyorum var mı bundan başka çıkar yol

Korkarım sönecekler ocaklar
Belki söndürmeyecek bir var
Arşa değer başı kırmayacak ilah var
Hidayet isteyecek bülbüller şu dünyaya dar
Serserileşmiş insanlar
Kopardıkları feryatları var
Ebede susayan güller ne zaman açar
Bülbülün nalanında güller naçar
10051978.0030 Afşar-Ahmet Özcankaya