Bir Köy Masalı Şiiri - Mesut Özünlü

Neydi o günler
O günler neydi…
Zaman geçmeyecek
Çocukluk bitmeyecek
Gür saçlarımız sanki
Hiç dökülmeyecek gibiydi…

Ağabeyim ve ben
Okurken ilkokulu
Yazları hemen her sabah
Önde bir çift tosun
Biri birazcık kır, biri siyah
Bir sarı düve, iki koyun
Doğruca Kocapalamut'un
Yanındaki tarlada alırdık soluğu
Yana yıkıla
Uykulu uykulu…

Sıcak yaz günlerinde
Hayvanları ota salar
Biz de biraz serin olan
Gölgeli harmana koşar
Bazen ip atlar
Bazen salıncak kurar
Bazen de armut taşlardık
Ardından acıkır
Biraz yoğurt biraz ekmek
Basmadan bir çıkın
Naylondan bir tabak
Bir doyumsuz oyun…
Koşmaya başlardık
Elde birer yayık çemberi
Yalın ayak başıkabak

Kadınlar ve anneler
Neler çekerdi neler…
Çamaşır yıkar, ocak yakar
Süt sağar, çocuk bakar
Erkekler yorulmaz
Yağmurlar bol yağar
Dereler kesilmez
Çaylar kurumaz
Yaz demez kış demez akar
Büyükler konuşur
Küçükler susardı
Bilmiyorum insanlar
Sanki birbirlerini
Daha mı sever sayardı…

Uzun lafın kısası
Kıştı, yazdı, sıcaktı, ayazdı
Gönüller zengin para azdı
Bir de ufkumuz
Sanki her akşam yaktığımız
Gaz lambalı şavk kadar cılızdı
Ama bir şevk gizlerdi sinesinde
Köyümüzün her hanesi
Belki bu sebeple mutluluğun
Daha çoktu bahanesi
Bu bazen bir tas süt
Bazen bir yumurta
Bazen de
Pazar heybesinden çıkan
Kuru bir ekmekti
Yalnız istediğimiz iki şeyin
Biri bıyık bırakmak
Diğeri de askere gitmekti